BNP Paribas en KBC investeren nog steeds in kernwapens

Anno 2015 telt de wereld nog steeds 15.850 kernwapens en investeren de kernwapenstaten nog steeds in grootschalige moderniseringsprogramma’s. Financiële instellingen spelen hier een cruciale rol in: de productie, onderhoud en opslag van kernwapens kost immers handenvol geld, geld dat veel nuttiger besteed kan worden. Dat blijkt uit het rapport Don’t Bank on the Bomb van de Nederlandse vredesorganisatie PAX.

BNP Paribas spant de kroon

Ook financiële instellingen die actief zijn in België komen in het vizier van het rapport. BNP Paribas spant de kroon. De bank, waarvan de Belgische staat aandeelhouder is, investeerde sinds begin 2012 8,1 miljard euro in kernwapenbedrijven.KBC investeerde sinds januari 2012 109 miljoen euro in het Brits bedrijf Serco dat mee verantwoordelijk is voor het beheer van het in Groot-Brittannië steeds meer gecontesteerde kernwapenprogramma. KBC kwam hiervoor eerder al in opspraak en beloofde in zijn Duurzaamheidsverslag 2013 expliciet te desinvesteren uit kernwapens.In maart 2015 stond KBC echter een nieuwe lening toe aan Serco. “Duurzaamheid en massavernietigingswapens gaan niet samen. KBC belooft al jaren zijn kernwapenbeleid te herzien, maar blijft keer op keer leningen geven aan kernwapenbedrijven” stelt Willem Staes van Pax Christi Vlaanderen. Ook de Belgische holding Ackermans & van Haaren investeerde via een dochteraanneming 47,5 miljoen euro in het Amerikaanse kernwapenbedrijf Fluor.Andere financiële instellingen tonen dat het wel degelijk anders kan. Wereldwijd verbieden of beperken 53 financiële instellingen investeringen in kernwapens. Onder hen ook de in België werkzame Triodos Bank en VDK Spaarbank. Sinds 2014 trekken steeds meer financiële instellingen zich terugt uit de kernwapenindustrie. Deze instellingen zijn duidelijk niét bang om te desinvesteren uit massavernietigingswapens. Kernwapens worden zo steeds meer gestigmatiseerd.

Naar een internationaal kernwapenverbod

121 landen pleitten de afgelopen maanden voor het opstarten van onderhandelingen over een wereldwijd internationaal verbodsverdrag. België weigert koppig om zich hier bij aan te sluiten, en raakt zo steeds meer geïsoleerd. Steeds meer landen raken immers in toenemende mate gefrustreerd over het gebrek aan ontwapening van de vijf erkende kernwapenstaten.Deze laatsten beloofden nochtans reeds in 1968 nochtans om nucleair te ontwapenen en te onderhandelen over een nieuw internationaal verbodsverdrag op kernwapens. Andere landen beloofden toen in ruil geen kernwapens te verwerven. Dat deden ze toen door de ondertekening van het Non Proliferatie Vedrag (NPT).Non-proliferatie is de juridische term voor het niet verder verspreiden van kernwapens. Het NPT-verdrag roept tevens op om de bestaande kernwapens te verminderen en omschrijft het kader voor het recht om kernenergie voor vreedzaam gebruik te ontwikkelen.Van deze beloftes kwam zo goed als niets in huis, tot groeiende frustratie van de niet-kernwapenstaten. “Als de kernwapenstaten hun deel van de deal niet nakomen, waarom zouden wij ons deel (verbod op verwerving van kernwapens) nog moeten nakomen? Sommige landen verwachten dat wij volgens bepaalde regels spelen die ze zelf niet respecteren”, zo klinkt het steeds luider.De organisaties verenigd in de Belgische Coalitie tegen Kernwapens doet een oproep aan de federale regering: “België moet dringend kleur bekennen: voegt ons land de daad bij het woord in het streven naar een kernwapenvrije wereld? Of plaatst het zich bij het steeds kleiner wordend clubje van landen dat elke betekenisvolle vooruitgang in nucleaire ontwapening afblokt, de langzame ondergang van het mondiale nucleaire ontwapeningsregime verzekert en de wereld op het pad van een nieuwe nucleaire wapenwedloop zet?”